Terwijl Jack Vance’s tetralogie
over de waanzinnige planeet Tschai nog maar net begonnen is, duwt Meulenhoff met
De sterrekoning, het eerste deel van
een pentalogie over de Duivelsprinsen, met groot enthousiasme naar voren. Persoonlijk
zou ik, als ik redacteur was geweest, eerst Tschai hebben afgemaakt, want bij
het verschijnen van deze vertaling had Vance de delen vier en vijf ervan nog
niet eens geschreven. Het laatste deel zou zelfs pas tien jaar later uitkomen!
Hoe dan ook: hier dus het eerste
deel van wat vijf boeken zullen moeten worden over de eenzame queeste van Kirth
Gersen om de vijf Duivelsprinsen Attel Malagate, Kokor Hekkus, Viole Falushe,
Lens Larque en Howard Alan Treesong te doden omdat zij in zijn jeugd zijn hele
dorp uitgemoord of in slavernij afgevoerd hebben. Zoals zo vaak bij Vance zijn
de persoonsnamen fantastisch gekozen. Een sadistische adjudant van Malagate is
een zekere Hildemar Dasce die Gersens vriendin Pallis Atwrode kidnapt.
In dit eerste deel moet Gersen om
te beginnen Malagate zien te identificeren. Hij kan één van drie personen zijn.
Uiteindelijk lukt het hem met list en intrige zijn aartsvijand zich te laten
ontmaskeren. Het einde van deze psychopaat is, zoals wel meer in het boek, van
een ongekende wreedheid: hij wordt door de inheemse levensvorm van een
idyllische planeet aangezien voor een voedselworm en dient als basis voor een
nieuw, halfplantaardig wezen.
 |
| Jack Vance |
De stijl van dit boek is anders
dan die in Een stad vol Chasch. Harder, bitser. De eenzame engel der wrake
heeft geen tijd voor ontspanning en ontroering, met als opmerkelijke
uitzondering de secretaresse Pallis, voor wie hij een vreemde genegenheid
opvat. Ik geloof niet zo in de diepte van die genegenheid: ik denk dat die
uitsluitend het plot heeft moeten dienen: via haar en Dasce weet hij
uiteindelijk Malagate te ontmaskeren. Al met al is het boek eigenlijk een soort
in sciencefiction-omstandigheden gesitueerde spaghettiwestern geworden,
compleet met de archetypen die zo voortreffelijk vertolkt werden door
bijvoorbeeld Clint Eastwood, Lee van Cleef en Eli
Wallach.
Het boek was soepel maar laconiek
vertaald (zuiver en correct Nederlands blijft een uitzondering in de
Meulenhoff-reeks) en maakt dat we met zekere belangstelling uitzien naar het
volgende deel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten